او که فاصله 8 کیلومتری روستا تا مصلای نماز جمعه را هفته ای یک بار با دوچرخه طی می کند خسته نمی شود و با این که برخی به او می گویند با خودرو به نماز برود، اما خاطرات بودن با دوچرخه، آن دو را جدایی ناپذیر کرده است.

به گفته آقای باقری، نزدیک به 40 سال از خرید تنها دوچرخه اش می گذرد، دوچرخه ای که عاشقش است و همواره سوار بر او کارهای روزمره اش را انجام می دهد.

او 3 پسر و دو دختر دارد که برخلاف پدر، علاقه چندانی به دوچرخه نشان نمی دهند.

آقا باقری که کارگر ساده ای است، معاش زندگی اش را از طریق کار کشاورزی و کارگری بنایی، تامین می کند.

این پیرمرد 70ساله، حدود 30 سال از عمرش را با دوچرخه از روستای فیروزی تا محل برگزاری نماز جمعه رکاب می زند تا با بجا آوردن این سفارش الهی خستگی این طول مسیر را در دل شیرین کند.

او که فاصله 8 کیلومتری روستا تا مصلای نماز جمعه را هفته ای یک بار با دوچرخه طی می کند  خسته نمی شود و با وجود اینکه  برخی به او می گویند با خودرو به نماز برود، اما خاطرات بودن با دوچرخه، آن دو را جدایی ناپذیر کرده است.

جهانبخش باقری می گوید: از زمان آقای خدایی امام جمعه مرودشت را بیاد دارم که در مسجد جامع نماز جمعه برگزار می شد و حالا هم که خدا را شکر نماز جمعه با امامت حجت السلام غفوری در محل مصلی برگزار می شود، هنوز خداوند این توفیق حضور را به من داده است.

 شرکت در کلاس های قرآن، مناجات و دعای کمیل را از برنامه های زندگی من است و سختی و کار مانعی برای دور شدن از این کارهای  معنوی نمی شود و خدارا شاکرم. هروقت جایی سرکار باشم، چه کشاورزی و چه بنایی، وقت نماز جمعه سعی می کنم خودم را با همین دوچرخه به نماز برسانم و در خطبه های نماز شرکت کنم.

اما دوچرخه آقای باقری این روزها یک هوو پیداکرده است، دوچرخه ای که به واسطه 30سال رکاب زنی برای شرکت در نماز جمعه از طرف امام جمعه مرودشت به وی داده شده است.